رمان دل کش از شادی موسوی دانلود رایگان

رمان دل کش از شادی موسوی با لینک مستقیم

دانلود رمان دل کش از شادی موسوی کامل رایگان

ژانر رمان : عاشقانه

تعداد صفحات : 2682

خلاصه رمان : من عاشقش بودم… فکر می‌کردم قراره مال هم باشم، فکر می‌کردم با من صادقانه پیش میاد… اما اون یه نقشه کشیده بود… یه خیانتکار حرفه‌ای بود… اومده بود که منو بچاپه، تموم سرمایه‌م رو قاپید و تا پلک زدم، گفتن با یه مرد دیگه فرار می‌کنه! لب مرز؟ نه… اگر به آسمون هم پر می‌زد، دنبالش می‌رفتم! حالا گیر افتاده… فرصت تاوان رسیده! باید همونطور که آتیشم زد، خودش خاموشم کنه! باید زخم‌هامو لمس کنه، تا بفهمه با کی بازی کرده! اون یه جانیه… یه دروغگو… اون لعنتی قلبمو کشت، حالا نوبت منه!

قسمتی از داستان رمان دل کش

وای بر من …وای بر دل بی طاقت من …چطور بود که با یک حرفش دلم می خواست برایش بمیرم تا این گونه غم به دلش نباشد؟ بدون آنکه نگاهم کند این را گفت و من دست خودم نیست که دلم مچاله می شود . این مرد این ساعت ،نزدیک دم دمای صبح آمده اینجا چون کسی را نداشته درد و دل کند؟ کسی بدبخت تر و آواره تر از وصال نیافت؟ من خودم یک غم نامه ی سیاه و قطور داشتم …برای کی دردش را می گفت؟ –خوشش باشه …ناراحتی نداره .جای بد نرفته که .رفته خونه ی بخت .آقا محمودم که خدا رو شکر میشناسیم . پسر خوب و چشم و دل پاکیه .کاری و مهربونه .من دل نگرونی براشون ندارم .می دونم خوشبخت می شن . خط بین ابروهایش عمیق می شود… –صوبت این حرفا نی .محمود زیر دست خودم قد کشید .اصن جرات اینکه دس از پا خطا کنه رو نداره . خودم نسخه شو می پیچم .

حرف من اینه …سارا … امانتی آقام بود .چقدر سختش بوده که خونه پسر مردمو به خونه خودش ترجیح داد؟ یه جوری بود انگار که داشت در می رفت! من در جریان بودم و می دانم که سارا از ترس اینکه سیمین خانوم زهرش را بریزد نخواست بماند .سیمین خانوم با ازدواجشان موافق نبود اما به محض اینکه عماد موافقت کرد دیگر کاری از دست او ساخته نبود! و به نظر من بهترین کار را کرد .اجازه نداد این زن بار دیگر زهرش را به زندگی بچه هایش تزریق کند و رفت! –همچین میگی پسر مردم انگار این شوهرش نیست که داری دربارش میگی .اون رفته خونه خودش ! اینطورام نبوده که در بره فقط حس کرده بهتره هرچی زودتر بره سر خونه و زندگیش .حالا دلیلش هرچی می خواد باشه چه اهمیتی داره؟ تصمیم اون این بوده و ما فقط می تونیم حمایتش کنیم . نفسش را فوت می کند و سرش را به نشانه ی منفی تکان می دهد.

–نوچ …من رفتم از اون خونه این بچه پرپر شد … خریت کردم ! جا می خورم .آب دهانم را قورت می دهم …یعنی ازدواجمان را مقصر این اتفاقات می داند .دلش می خواست تا همیشه پیش خانواده اش باشد؟ البته من از او نخواسته بودم خانه مان را جدا کند این فکر خودش بود .اما خب دست خودم نیست که دلم می ترسد .از مقصر بودن …از همیشه بدهکار عالم و آدم بودن! –سیمین رِس این دخترا رو کشید .دهنشونو سرویس کرد .من بودم انقدر سیخشون نمی زد . دستش را پشت گردنش می گذارد و هی فشار می دهد .بازم هم گردن و کتفش گرفته بود؟ نفسم تند می شود …وصال به خودت بیا …درد گردن مرد غریبه به تو چه؟ به خودت بیا …انگار کسی از درون داشت مرا می کشید !داشتم دو نیم می شدم .چشمانم را می بندم و بی اختیار می گویم: –الان میام! نتوانستم …دست خودم نبود !

دوان دوان خودم را به خانه می رسانم و پماد مسکن درد را برمی دارم و پیشش برمی گردم .تکیه اش را از دیوار برداشته و درست در درگاه در منتظرم بود . –اینو رفتی خونه بزن به گردنت و کتفت …اوم …یکم ماساژ بدی گرم شه خوب میشه. نگاهش نمی کردم .اما وقتی حرکتی مبنی بر گرفتن پماد از دستم نمی کند سرم را بالا می کشم و چشمانش …امان از چشمانش !ترکیبی غم انگیز از حسرت و بِهت و تلخی و عشق و دیوانگی… قلبم تالاپی جلوی پایم می افتد !دستم شل می شود و تا می خواهم عقب بکشم مچ دستم را می گیرد .پماد را از دستم می گیرد و دستم را می چرخاند تا کف دستم را به صورتش باشد . و من بی نفس داشتم نگاهش می کردم . انگشتانش داغش خیلی آرام مچم را در بر گرفته بودند و قسم می خورم که آن نقطه از وجودم گرم ترین دمایی ست که تابحال این تن یخ زده حس کرده است !