رمان خواب پرنده از پریسا غفاری دانلود رایگان

رمان خواب پرنده از پریسا غفاری با لینک مستقیم

دانلود رمان خواب پرنده از پریسا غفاری کامل رایگان

ژانر رمان : عاشقانه

تعداد صفحات : 555

خلاصه رمان : همه‌چیز از یک اثاث‌کشی شروع شد… هنگامه و مادرش، در سکوت و بی‌سر و صدا، به مدرسه‌ای در منطقه‌ی بالای شهر رفتند تا زندگی تازه‌ای را به‌عنوان سرایدار شروع کنند. اما این شروع تازه، قرار نبود ساده باشد. در دل داستانی پرکشش و ۵۷۰ صفحه‌ای، پریسا غفاری با زبانی ساده و روان، روایت می‌کند از دخترکی که رویای دانشگاه شمال را داشت، اما مسیرش پیچیده‌تر از آن چیزی بود که فکر می‌کرد. در جایی از داستان، مادر هنگامه با دلی شکسته می‌گوید: «تو توی چشم‌هام نگاه کردی، گفتی شمال قبول شدی! منم باور کردم… اما حالا می‌فهمم، اون بنده‌خدا، هدی، چرا تو جاده‌ی خاوران بوده. نگو که برای دیدن تو اومده بوده!» و هنگامه، با بلیتی در دست و دلی پر از تردید، بی‌تفاوت از پله‌ها بالا می‌رود… سرنوشت او از همین نقطه، رنگ دیگری می‌گیرد.

قسمتی از داستان رمان خواب پرنده

موهایم شال عقب رفته را از روی سرم با خشونت میکشد و سرش را میان کند قطره اشکی که از صورتش سر میخورد و روی گردنم می افتد تمام وجود لرزانم را آتش میزند تکانی میخورم تا رهایم کند اما این کمند سخت تر میپیچد. – نوشته دختره مثل ماه میمونه مهربون و خوشگل… واسه فرهادم خوبه… کاش به چشم فرهاد بیاد… اگه فرهاد نخواست، دیگه حتما واسه فرزینم جورش میکنم حیفه از دست بره… چه مادری داره چه خانومه… اسمش سودابه است ولی این سودابه کجا و اون سودابه کجا…. باز هم سکوت میکند. واقعیتی که ذره ذره به خوردم میدهد به اندازه ای مسموم است که دلم میخواهد عق بزنم اما سکوت تر سناکش خون های بدنم را منجمد و وجود لرزانم را به قهقرای سقوط نزدیک تر میکند. ناگهان مرا روی تخت میخواباند و روی وجودم خیمه میزند. مردمک های چشمم بزرگ شدهاند.

ضربان قلبم تند، لب های زخمی ام خشک شده و مویرگ های سرم به لرزش افتاده اند. – مادر ساده من نفهمید که این سودا به همون سودابه خونه خراب کنه. همون که کلبه عشقش رو ویرون کرده……نفهمید… تا آخرین روزهای عمرش نفهمید… وقتی هم فهمید این قدر دیر بود که با ته مونده های توانش فقط تونست بنویسه من هستم و خداداد و سودابه عشق شون رو به رخم کشیدن با هم رابطه دارن. ناله ای از وجودم بلند میشود: «صیغه بودن!» انگار میخواهم با همین دو کلمه قبح رفتارشان را پاک کنم فریاد میزند بدبخت تو انگار نفهمیدی که چی گفتم… اینها قبل فوت بابات با هم بودن قبل فوت مامان من…. صیغه با شن یا نباشن به درک!» نفسی می گیرد. سرش را میان موهایم فرو میکند و کنار گوشـــــم فریادی دوباره میزند: «نامردها! نامردها!!» زمزمه سر بلند می کند و با چشمانی که سیلاب خشم و اشک است.

آرامتر کند همه مون فکر کردیم که شماها اتفاقی خوردید به تور بابام… اتفاقی تو بنگاهی بوده که شما رفتید اونجا… از سر خیرخواهی اثاث تون رو آورده کنج حیاط خونه مون…. فکر کردیم بابام شما رو به اون مدرسه معرفی کرده… مگه میشه اصلاً؟ مگه میشه سرایدار به مدرسه رو با معرفی به راننده سرویس انتخاب کنن؟ نه نمیشه… اسم مادرت مدت ها قبل، تو اداره بود فقط اعلام نیاز مدرسه با معرفی خداداد سرعت گرفت… مادرت مدت ها قبل درخواست داده بود مدت ها قبل برای این اومدن، برنامه ریزی کرده بود برای این خراب کردن برای آوار شدن روی قلب کوچیک مامان من!»  هق هقم به تکان هایی بیصدا تبدیل شده است. نگاهم پر از بهت و حیرت است پر از محال است محال است! با خشونت تکانم میدهد بدبخت دختری که بخواد تاوان گناه مادرش رو بده.» حتما اشتباه متوجه شده است مادرم از جنس این جور معصیت ها نیست…

مادرم میتواند خطا کند؛ اما گناه نه هنوز هم نگاه بیچاره ام برای یافتن روزنه امیدی در دریای خشونت بار نگاه این مرد غریبه میان صورتش میچرخد امکان نداره تنها جملاتی که در خانه خالی مغزم جولان میدهند، بر زبان می آورم. طغیانش با قهقه های مستانه خروشی دوباره برمیدارد. – بدبخت وقتی هنوز بابای بی غیرتت زنده بوده مامانت دنبال عشق و عاشقی بوده… زلزله این کلمات در حال ویران کردن ریز به ریز خاطراتی است که از مادرم دارم… مادری که اسوه نجابتم بود… محال است. محال با فریادی که از بلندای ویرانه های همین خاطرات ساخته ام، نعره میزنم: «دروغه… دروغ میگی روانی!» توجهی ندارد چشمانش هنوز زیر سایه خنده عصبی اش میدرخشند. – حتماً یادت نمیاد که بابات مامانت رو میزده عیب نداره بچه بودی… وقتایی که خونه نبودی… مدرسه بودی… شب ها که خواب بودی…