رمان بی تو میگیره نفسم از کوثر شاهینی فر دانلود رایگان

رمان بی تو میگیره نفسم از کوثر شاهینی فر با لینک مستقیم

دانلود رمان بی تو میگیره نفسم از کوثر شاهینی فر کامل رایگان

ژانر رمان : عاشقانه

تعداد صفحات : 626

خلاصه رمان : صدای قیژ مانندی من را از آن رویای واقعی که خیلی از وقوعش نمی گذشت بیرون کشید و نگاه خیره ام را از تک شاخه گل رزی که زیاد هم شاداب نبود گرفت و به راست کشیده شد. دختری جوان با دلبری صندلی را عقب کشیده بود و پسرک هم با ذوق به او…

قسمتی از داستان رمان بی تو میگیره نفسم

بعد از فشار دادن دکمه ی پنجم و بسته شدن در به خودم در آینه نگاه کردم. رنگ پریده و بی آرایش. لاغرتر شده بودم و این را دوست نداشتم، او هم دوست نداشت. باید فکری به حال خودم می کردم. دست برده و دسته ای از موهای بلوند شده ام را که عجیب با پوست سفیدم همخوانی داشت و کمی از آن از شال سیاه رنگم بیرون زده بود به داخل هل دادم و دوباره به چشم های عسلی ام خیره شدم. یک جمله در سرم تکرار شد و تکرار شد.. « این چشمها … بگو تمام تو ماله منه، دلم میخواد دنیا بهم حسادت کنه … حتی خودم به خودم .. » دینگ … آسانسور ایستاد و در باز شد. آب دهانم را قورت دادم و کمی هم سنگریزه … سنگ ریزه های حسه شکستنم می خواستم ذره ذره آب شود بغضی که در گلویم میرفت تا باز شود و اشک شود.

نفس عمیقی کشیدم و بیرون رفتم. صدای پاشنه ی کفش هایم خطی عصبی می کشید روی اعصابم و کلافه ام کرده بود. امروز برای بار هزارم خودم را به باد فحش گرفتم بابت به پا کردن آنها به سمت اتاق روبه روی در آسانسور رفتم و دستم به دستگیره نرسیده صدای همراه با ناز و کرشمه ی منشی گوشم را نوازش داد خانوم جوانمرد. آقای جوانمرد توی دفترشون منتظر شما هستن. میرم پیششون. ممنونم. لبخندی زد و من وارد اتاقم شدم در را نبستم و به سمت میزم رفته و بعد از پیدا کردن پوشه ی آبی رنگ و چک کردن کامل بودن مدارک، بیرون رفته و جواب نگاه منشی را با لبخند دادم و به سمت راهرویی با طول کم انتهای سالن راه افتادم. هر بار با گذشتن از این راهرو چشمم را به دو تابلوی روی دیوار میدوختم دو تصویر متفاوت.

یکی یخ و یکی گرم تابستان و زمستانی که با هم خیلی فرق داشت. نگاهم را گرفتم و به سمت در برگشتم. با بند انگشت اشاره ام به در زدم. نمی دانم دوبار بود یا سه بار اما با صدای خشکی که میگفت بفرمایید. وارد شدم. با دیدنم ایستاد و لبخند زد. نگاهم را از روی لپ هایی که فرو رفتگی نداشت و از لب های کمانی که نشان از لبخند میداد گرفتم …. من دلم به دنبال یک نشانه ی قدیمی بود. عصبی از افکاری که دوباره امروز به طرز وحشتناکی به من حمله کرده بودند به چشمانی که همرنگ چشمانم بود و شباهتش مو نمیزد و ثابت میکرد که اگر برادرم نیست، حتما پسر عموی من است … خیره شدم. – سلام. سلام. چرا اونجا ایستادی؟ بیا بشین. طبق عادت قدیمی، از وقتی که همه چیز عوض شده بود.