رمان با سقوط دست های ما از زینب ایلخانی دانلود رایگان

رمان با سقوط دست های ما از زینب ایلخانی با لینک مستقیم

دانلود رمان با سقوط دست های ما از زینب ایلخانی کامل رایگان

ژانر رمان : عاشقانه، اجتماعی

تعداد صفحات :1354

خلاصه رمان : مهم نیست نخستین بار عاشق شدن کجا، کی و چگونه اتفاق افتاد؛ همین که «اولین» بود، کافی‌ست تا تمام عمرت در سایه آن بگذرد. عشق اول، کودکانه و بی‌دفاع، اما عمیق و فراموش‌نشدنی است. اما همه عشق‌های اول پایان خوش ندارند… گاهی با تمام تقدسش، تنها زخمی به جا می‌گذارد که هیچ‌کس دیگر توان التیامش را ندارد. و این‌چنین، معمولی‌ترین آدم‌ها، معمولی‌ترین زندگی‌ها، با دردناک‌ترین عشق، به پایان می‌رسند.

قسمتی از داستان رمان با سقوط دست های ما

صدای نگهبان در گوشم می شـود هـمـان نـاخـن بلند دبیر ریاضـی کـه وقتـی گـچ مـیــان انگشتانش کوچک میشود و موقع نوشتن معادلات ناخنش بـه تختـه مـی کشد، هر ۳۲ دندانم یکجا تیر میکشد ۳۲ دندان؟ هر آدم چند دندان دارد اصلا؟ من که هنوز دندان عقلم هم در نیامده در جدال حساب رسی دندان هایم با نوای ریتمیک صدای کلفت و لهجه لات ،مسلکش دلم میخواهد بال بزنم و افلاک را یکجا بشکافم بروم بالای بالا اصلا اینبار در کابوس ،پل به جای ایستادن و ترسیدن از جلو رفتن و ،برگشتن، مثل امروز پر میزنم منتظرم عموا خودش است محکم به آیدا می چسبم انگار او هم لال شده است نگهبان عزمش را جزم کرده است برای دیوار شدن؛ نمیبینم، اما حس میکنم نمیشه بری داخل ، زنگ بزن خودش بیاد از دست شما جوون ها، معلوم نیســت پــی درس میان یا این کارها بیچاره پدر مادرها بیچاره آقای بهمنش.

برو بابای بهزاد چنان به دلم می چسبد. که دلم میخواهد از، ذوق فریاد بکشم اما یکهو زیاده روی میکند و با صدای پی در پی بوق ممتد، عصبی می گوید. ببین پیری من داش ،بهمنشم بیا برو این بچه رو صدا کن ماشین بدجاست. می ترسم از ادامه بحث و صدای بلندتر آیدا هم هولم میدهد زیر لب خداحافظی میکنم و خودم را جلوی در به اکران خصوصی اش در می آورم سلام اخم میکند و سر تکان میدهد گوشیت دکوریه؟ يالا بجنب ماشین رو دوبل پارک کردم یارو بس که بوق زد خودشو افقی و عمودی پاره کرد. نگهبان که کمی زبانش را سمباده کشیده و کوتاه کرده است قبل اینکه پشت بهزاد راه بیفتم می گوید: آره بجنب ،دختر عمو بنده خدا منتظر شما بودن! و چه قدر این روزها متنفرم از کلمه عمو که بی فکر از زبان ها ترشح می شود و روانداز سپید احساسم را لک می کند! منتظرم نمیماند سریع سوار ماشین میشود.

و با یک صدای طلبکارانه راننده شاکی را مورد عنایت قرار میدهد. خوب بابا بوقدونت پر شد؛ بیا، هری برو. ماشین را کمی جلو میبرد و بعد نوبت من میشود د یالا بچه سوار شو. باز کارآیی دست هایم را فراموش میکنم و مغزم هم اینبار کودن ترین می شود. باید جلو بنشینم یا عقب؟ در را از داخل باز می کند و هول می دهد. می ترسم باز منتظرش بگذارم و عصبی تر شود. سریع خودم را می اندازم داخل بهترین سلول دو نفره دنیا دقیقا کنارش فقط اندازه یک دنده و یک کنسول فاصله داریم درو ببند را آرام تر میگوید و من سریعتر اطاعت میکنم سرم پایین است و باز به جان پوست گوشه ناخن هایم افتاده ام! منتظرم بابت اینکه علاف شده است شماتتم کند اما مثل هربار دستش برای پخش آهنگ روی دستگاه پیش قدم شد و اینبار بر عکس ،همیشه خواننده فریاد نزد و هرچند با زبان گنگ، اما آرام تر خواند.

کم کم این قدر دور ناخن هایم را کندم که از شدت سوزش نمی توانستم به چیز دیگری فکر کنم. خوب همین را میخواستم دیگر کوله ام را محکم بغل کردم دلم می خواست زبان داشت و دلداری ام میداد و آرامم میکرد . باز با یک صدای بوق متشنج شد و چند فحش آب دار که از شنیدنش آنقدر خجالت می کشیدم که انگار خودم گفته ام حواله راننده کناری کرد انگار همه اتوبان سهم او بود. طاقت شنیدن بوق یا راه دادن به کسی را نداشت . قدرت مطلق او بود و هرکس این را نمی پذیرفت باید قطعا فحش میشنید! چرا ذره ای از آرامش بابایی در وجودش نبود؟ اما قبلا این طور نبود حتما بعد فوت آقا بزرگ تا این حد بی صبر و پرخاشگر شده است! در حال قانع کردن خودم بودم که صدایش افکارم را درید بهادر کلاس گفتار درمانی تا حالا بردنت؟ با بهت نگاهش کردم یک لبخند کمرنگ روی لب هایش متولد شده بود.