رمان آن مادران این دختران از بلقیس سلیمانی دانلود رایگان

رمان آن مادران این دختران از بلقیس سلیمانی با لینک مستقیم

دانلود رمان آن مادران این دختران از بلقیس سلیمانی کامل رایگان

ژانر رمان : عاشقانه، اجتماعی

تعداد صفحات : 326

خلاصه رمان : سه ماه باردار بود. همسرش مُرد. ثریا ماند و تنهایی و نوزادی که هنوز پا به دنیا نگذاشته بود. از گوران دل کند و به تهران آمد. با شغل معلمی، سال‌ها برای زنده نگه داشتن آنا جنگید. آنا حالا دختری جوان و سر به هواست. مادر را نمی‌فهمد. خودش را هم نه. هر گفت‌وگویی به بحث می‌رسد. هر سکوتی به دلخوری. ثریا، خسته و بی‌پناه، مانده میان گذشته‌ای که به پای دخترش ریخته و حالِ تلخی که او را از آنا دورتر می‌کند. گاهی فکر می کنم همه این سال ها، فقط با سایه ها میجنگید.

قسمتی از داستان رمان آن مادران این دختران

می گفت بافتی است آن وقت هنوز گوران شهرستان نشده بود و کسی هم چندان گوران را نمی شناخت با این همه دو دختر دیگر همراهش به همه میگفتند گورانی هستند و تأکید میکردند گورانی ها هیچ وجه مشترکی با بافتی ها ندارند و به ثریا میگفتند خجالت نمیکشی میگی بافتی هستی؟ بافت کجا گوران کجا! روزی هم که اکبر از او پرسید کجایی است ثریا نگفت گورانی یا حتی، بافتی گفت کرمانی است که البته پربیراه هم نگفته بود. کی گوران یا حتی بافت را میشناخت البته اکبر همان روز اول گفت مال رحیم آباد رودسر است که در شرق گیلان واقع شده. ثریا تا آن روز اسم رحیم آباد به گوشش هم نخورده بود با این همه میدانست گیلان یکی از استان های شمالی کشور است که آب و هوایی معتدل دارد و محصول اصلی آن برنج است دو چیزی که ثریا و گورانی ها نداشتند.

بیبیاش همیشه میگفت: «قدیم ها کی میدونست برنج چی هست از این شب سال نو تا اون شب سال نو بوی برنج و روی برنج رو نمیدیدی البت این مال اونایی بود که دستشون به دهنشون میرسید، وگرنه بدبخت بیچاره ها که اسمشم نشنیده بودن. برای همین هم بود که بیبی مواظب بود کسی برنج را خالی نخورد. همه اول باید تکه ای نان در دهانشان میگذاشتند و بعد قاشق برنج را میبردند طرف دهانشان. اولین بار که اکبر برای خواستگاری رفت، گوران ثریا توصیه کرد اگر دارد و میتواند کمی برنج ایرانی حالا هر چقدر شد ده، کیلو بیست کیلو با خودش سوغاتی ببرد برد یک هفته بعد که ثریا رفت، گوران، مادرش هنوز از برنج ایرانی استفاده نکرده گفت دلش نمی آید گفت همین طوری هم عطرش کل خانه را برداشته جواب مثبت را که به اکبر دادند آن هم، تلفنی مادر نشست کنار گونی بیست کیلویی برنج و با ادا و اطوار را تقسیم کرد.

و برای هر خویشی به تناسب جمعیت خانواده برنج ایرانی .فرستاد تقریبا همه قوم و خویش ها بود اولین بار بود برنج ایرانی میخوردند. همه هم متفق القول بودند که ری نمیکند، خوب درنمی آید اما خوش عطر و خوش خوراک است. ثریا اما فرقی بین برنج ایرانی و خارجی نمیدید، به همه همین را میگفت برای همین هم سال ها بعد که مشتی پدر اکبر برایش برنج شمال می آورد آن را میبرد و با برنج تایلندی یا هندی یا حتی پاکستانی عوض می کرد به کسی از این تعویض چیزی نمیگفت اما بعدها آنا به رویش آورد و گفت خوب یادش هست مادر خسیس و پول دوستش چطور برنج های شمال را کشان کشان میبرده سوپری و با برنج بیبو و بی خاصیت خارجی عوض میکرده گفت: «خدا دهنتو بسته، مادر، لیاقتشو نداشتی و نداری نوبت مرد ریش پرفسوری که میشود به ثریا تعارف میکند.

اول او آب، بردارد میگوید کاری ندارد و میتواند باز هم منتظر بماند ثریا تشکر میکند و مرد باز هم اصرار می.کند ثریا قبول میکند اما دبه هایش زیر شیر آب جاگیر نمیشوند. مرد ریش پرفسوری باز هم به دادش میرسد و کتری لعابی تایلندی گلمنگلیاش را به ثریا میدهد تا به وسیله آن دبه هایش را پر ،کند کتری را که میگیرد موجی از دسته آن از دست راستش میگذرد و وارد قلبش میشود نم و گرمای دسته کتری را تا روزی که کاووس را در بیمارستان میبیند در دست راستش و جایی از مغزش حس میکند. هر بار که کتری را پر میکند و توی دبه خالی میکند به مرد ریش پرفسوری نگاهی قدرشناسانه میاندازد، مرد هم که انگار منتظر این نگاه است با لبخندی که ثریا شک ندارد همان لبخند دهه شصتی اکبر است پاسخش را میدهد دبه هایش را که پر میکند با گردن کج و صدایی که میلرزد و گونه هایی که گل انداخته اند کتری مرد را پس میدهد.